Cesur Yüreğimi Kırsanızda Yıkılmıycam Asla!!

Ben geldim ...

Buara içimdeki cesur yürek savaşmaktan pes etmeyi düşünür oldu bazen çekip gitmek istiyorum..

Bazense Artılarım iyikilerim keşkelerimin olmasını engelliyor..Hayatımın  en zor dört gününü geçirdim desem yeridir..Bazen insanları anlamıyorum anlam veremiyorum yaptıklarına davranışlarına..

Bazen bağırıp çağırmak arkamı dönüp çekip gitmek istiyorum..Çok çaresiz hissettiğim oluyor kendimi sonra birana sirkelen Kübra!!! Kendine gel yapıyorum silkelenip dik durup cesurca savaşmam gerektiğini öğrendim..

Aslında artık bazen sessizliğimide sevmiyorum..Ama bazen .. aciz olduğum anlar oluyor benimde..Bazen küçük bir çocuk edasıyla oturup annemin kollarında ağlamak istiyorum bana gene şekerler verip beni avutmasını istiyorum...Bazen çocukluğumu çok özlüyorum...

Kendimi çaresiz hissettiğim anda şu söz geliyor aklıma silkelenip dik duruyorum o anda 'Çaresizseniz çare sizsiniz'...

Bugünlerde yaşadığım şeylerle hayatta biraz daha dik durmam gerektiğini anladım ..

Aciz olup sessiz kalırsam bir böcek gibi ezilebileceğimi öğrendim..

kim üzebilir seni senden başka?

kim doldurabilir içindeki boşluğu sen istemezsen?
kim mutlu edebilir seni, sen hazır değilsen?
kim yıkar, yıpratır seni izin vermezsen?
kim sever seni, sen kendini sevmezsen? 
her şey sende başlar, sende biter...
yeter ki yürekli ol, tükenme, tüketme, tükettirme içindeki yaşama sevgisini...
ya çaresizsiniz ya da çare sizsiniz...

SEVGİLERLE...