Saçma bir post .

Yüreğimde çok şey var kelimelere dökülmesi gereken ...

Bazen isyan etmek istiyorum..

Bazen saatlerce dinlenilmek istiyorum..

Bazense şuanki gibi ağlamamak için sıkıyorum kendimi..

Sadece bana güven..

Sadece bana inan istiyorum..

Herşeyden vazgeçerdim eskiden peki ya şimdi değişen ne oldu...

Acılar insanı dahada olgunlaştırıyo olgunlaştımmı..

Yada doldum patlama noktasına geldim bugün..

Bugün 14 şubat  Şubat sevgililer günü kutlu olsun..:):)

Ne saçma bi post dimi bugün ben işe başlayalı tam iki ay oldu..

kaç kez pes etmek istedim..

kaç kez arkamı dönüp gitmek..

Ama savaştım ilkkez kendime şaşıyorum..

Belki bazen mutlu olmak için mutlululuğun seni bulmasını beklemek gerekmiyo mutluluk için savaşmak gerekiyo bende savaştım ve mutluluk artık benle kalmaya geldi..

"birini seviyorsan bırak gitsin" mantığını hiç anlamıyorum. Bence birini seviyorsan bodruma kilitleyeceksin ve o da seni sevene kadar kapı aralığından yemek vereceksin...

Ne kadar sadist oldum dimi..

Artık çok uykum var ve yüreğimde daha birçok şey var ama yazmıycam bir süre belkide yepyeni bir site bile açabilirim kafam karman karışık ..

Ama heşey güzel olcak bunu biliyorum..

Annemin yüzündeki mutluluğu dünyalara değişmem hiçbir zaman...

Paha biçemem o gülüşüne annem bnm..:)